Instructions for Placemaking: An orange tree, an olive tree and a paintings

In Our People are Our Mountains (naar de woorden van Amílcar Cabral over de bevrijdingsbeweging van Guinee-Bissau) werken kunstenaars en collectieven in Palestina en elders samen met majelis (samenkomst) Jakarta door op afstand instructies te sturen. Het concept achter het gebruik van instructies, in plaats van het fysiek overbrengen van werken of het faciliteren van reizen, komt voort uit ethische, politieke en klimaat-overwegingen. Het versturen van instructies is ook een manier om te wijzen op de fysieke en symbolische afstanden, nadrukkelijk op de diepgaande moeilijkheden die gepaard gaan met het verplaatsen in en uit Palestina, in het bijzonder tijdens de voortdurende genocide. Dit initiatief is daarom een daad van overdracht en vertrouwen: kunstenaars geven hun creatieve richtlijnen door aan hun collega’s in Jakarta, die op hun beurt de instructies ter plekke realiseren, eraan bijdragen en ze uitvoeren.

In deze Amsterdamse iteratie worden de instructies gepresenteerd, en deels live geactiveerd. Elke week van de presentatieperiode wordt een nieuwe video van de deelnemende kunstenaars en anderen vertoond. Daarnaast zal er gedurende het project een programma van performances, workshops en bijeenkomsten plaatsvinden. De lecture-performance An orange tree, an olive tree and a paintings that knows no borders van Noor Abuarafeh is onderdeel van dit programma.

Over An orange tree, an olive tree and a paintings that knows no borders door Noor Abuarafeh
Deze lecture-performance nodigt het publiek uit voor een persoonlijke en politieke reis door het gefragmenteerde landschap van de Westelijke Jordaanoever. De verteller vertelt over hun terugkeer naar huis na een langdurige afwezigheid, geconfronteerd met de grimmige realiteit van een land onder bezetting. Geleid door intieme wandelingen door de Westelijke Jordaanoever, verweven ze ontmoetingen met medewandelaars, zoals Mohamed, die elk dorp documenteert door middel van zijn schetsen, waardoor een verdwijnend landschap behouden blijft. Deze schetsen echoën het werk van de vader van de verteller, een schilder wiens kunst ook dient als een getuigenis van de Palestijnse dorpen voordat ze werden vernietigd. Langzaam wordt het publiek door de verteller uitgenodigd om collectief een verloren landschap terug te winnen tegenover koloniaal koloniaal geweld.